વંદન એ વૃક્ષને જે બન્યાં મારા ભેરુ.
અરણ્યમાં અડાબીડ ઊભેલા એ,
મને ખભે-ખભો મેળવવાનું કહેતાં.
એ લીલુંછમ ઘાસ જે,
પૃથ્વીનો આદિમ રોમાંચ!
એ ધરતી પર સરકતી વેલો,
મને સૌની સાથે ચાલવા કહેતી!
પપૈયાનું બાહુ ફેલાવતું ઝાડ,
આવકાર સૌને મીઠો આપવા કહેતું!
એ વંદનીય વૃક્ષો,
મને મિત્ર બની રહેવા કહેતું!
-આકૃતિબા મોરી
ઉપરોક્ત કૃતિ સ્વરચિત છે. જેની બાંહેધરી આપું છું.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો
Please Give your valuable comments and Don't enter spam link in comment box.